Therapeut: "Aline, ik wil vandaag een specifiek deel van jou spreken, een deel dat ik ‘de pusher’ noem. Ben je bekend met dat deel in jezelf dat altijd maar doorgaat en nooit rust lijkt te nemen?"

​

Aline: "Ja, dat herken ik wel. Het is het deel dat me constant aanzet om door te gaan, om nooit op te geven, zelfs als ik moe ben."

 

Therapeut: "Fijn dat je dat herkent. Zou je de pusher willen uitnodigen om met ons te praten, zodat we beter kunnen begrijpen wat zijn rol is?"

 

Aline: (sluit haar ogen en ademt diep in) "Ja... hij is er."

​

Therapeut: "Hallo, pusher. Bedankt dat je hier bent. Kun je me vertellen waarom je zo hard werkt om Aline in beweging te houden?"

 

Pusher (Aline): "Ik zorg ervoor dat ze niet stilstaat. Als ze stopt, kan ze al die pijn voelen, en dat wil ik niet. Ik hou haar bezig, want zo blijft ze veilig."

 

Therapeut: "Ik begrijp het. Je probeert haar te beschermen tegen de pijn die ze vroeger voelde. Wat maakt dat het zo belangrijk is om haar constant in beweging te houden?"

 

Pusher (Aline): "Als ze doorgaat en alles blijft doen, kan ze laten zien dat ze sterk is, dat ze het wel kan. Dan zullen mensen haar zien en waarderen. Ze moet laten zien dat ze belangrijk is, dat ze ertoe doet."

 

Therapeut: "Dus door steeds door te gaan, probeer je ervoor te zorgen dat Aline gezien en erkend wordt door anderen. Wat zou er gebeuren als je dat niet zou doen?"

 

Pusher (Aline): "Dan zou ze onzichtbaar zijn. Niemand zou zien wat ze doet of wie ze is. En dat is precies wat ze vroeger voelde, dat ze er niet toe deed. Ik wil dat niet opnieuw laten gebeuren."

 

Therapeut: "Dat klinkt als een grote verantwoordelijkheid. Het lijkt erop dat je alles doet om het innerlijke kind in Aline te beschermen, zodat ze niet diezelfde pijn hoeft te voelen als toen ze jong was."

 

Pusher (Aline): "Precies. Ze is als kind al zo vaak teleurgesteld en genegeerd. Als ik haar nu in beweging houd, dan kunnen mensen niet om haar heen. Dan zal ze eindelijk gezien worden en zal ze niet het gevoel hebben dat ze onbelangrijk is."

 

Therapeut: "Dat klinkt als een heel belangrijk doel voor jou. Je hebt een grote rol in het leven van Aline. Wat zou je nodig hebben om je misschien iets minder hard in te spannen en meer rust te vinden?"

 

Pusher (Aline): "Dat weet ik niet... Het voelt alsof ik de enige ben die haar echt veilig kan houden. Als ik rust neem, wie zorgt er dan voor dat ze niet weer die pijn voelt?"

 

Therapeut: "Ik begrijp dat het moeilijk is om los te laten, omdat je haar al zo lang beschermt. Wat als we samen gaan onderzoeken of er andere manieren zijn waarop Aline zich veilig en gezien kan voelen, zonder dat jij altijd de controle hoeft te hebben?"

 

Pusher (Aline): "Misschien... maar ik wil zeker weten dat ze dan niet weer wordt gekwetst."

 

Therapeut: "Dat is heel begrijpelijk. We zullen stap voor stap werken, zodat je kunt voelen dat het veilig is om af en toe rust te nemen. We kunnen samen zoeken naar nieuwe manieren waarop Aline kan ervaren dat ze ertoe doet, zonder dat je altijd de last hoeft te dragen."

Pusher (Aline): "Oké, ik wil dat wel proberen, maar het voelt spannend."

 

Therapeut: "Dat snap ik, en dat is helemaal oké. We nemen de tijd die nodig is. Bedankt dat je bereid bent om mee te werken, zodat Aline de ruimte krijgt om op een andere manier gezien en gehoord te worden."