Therapeut: "Welkom, fijn dat je hier bent. Wat zou je vandaag willen bespreken?"

 

Cliënt: "Dank je. Ik wil het hebben over het feit dat ik maar niet alleen kan gaan wonen. Ik heb al meerdere keren geprobeerd om op mezelf te gaan, maar op de een of andere manier lukt het steeds niet."

 

Therapeut: "Dat lijkt me frustrerend voor je. Wat maakt dat het niet lukt, denk je?"

 

Cliënt: "Ik weet het niet precies. Ik voel me gewoon altijd zo onrustig bij het idee, en ik krijg het gevoel dat ik er niet klaar voor ben. Misschien ook omdat ik geen relatie heb. Dat lukt me ook niet goed."

 

Therapeut: "Dus zowel alleen wonen als het starten van een relatie is moeilijk voor je. Hoe is dat voor jou, dat deze dingen niet lukken?"

 

Cliënt: "Het voelt alsof ik vastzit. Alsof ik wil vooruitgaan, maar er iets is dat me tegenhoudt."

 

Therapeut: "Ik hoor je zeggen dat je je vast voelt zitten. Ik ben benieuwd, hoe is de band met je ouders, vooral met je moeder? Heeft dat invloed op hoe je je voelt over alleen wonen?"

 

Cliënt: "Ja, ik heb een sterke band met mijn moeder. Ze is heel belangrijk voor me, maar het voelt soms ook verstikkend. Alsof ik haar niet kan loslaten, of zij mij niet."

 

Therapeut: "Je zegt dat het soms verstikkend voelt. Kun je me vertellen hoe die band er precies uitziet? Wat maakt dat het zo voelt?"

 

Cliënt: "Ik ben veel bij haar en ze rekent vaak op me. Het is alsof ik altijd voor haar klaar moet staan. Soms voelt het alsof ik haar niet teleur mag stellen, en dat maakt het moeilijk om echt mijn eigen pad te kiezen."

 

Therapeut: "Het lijkt alsof er een sterke wederzijdse afhankelijkheid is. Alsof je het gevoel hebt dat je verantwoordelijkheid draagt voor haar. Klopt dat?"

 

Cliënt: "Ja, dat is precies hoe het voelt. Ik wil haar niet laten zitten, en ik voel me schuldig als ik het idee heb dat ik iets voor mezelf doe."

 

Therapeut: "Dat klinkt alsof er een diepere band is die jou misschien tegenhoudt om volledig zelfstandig te worden. Heb je enig idee waar die sterke hechting vandaan zou kunnen komen?"

 

Cliënt: "Niet echt... ik weet dat we altijd al close zijn geweest. Misschien is het gewoon altijd zo geweest."

​

Therapeut: "Het kan zijn dat er iets is gebeurd dat deze sterke hechting heeft gevormd. Weet je nog hoe het was rond je geboorte, of zijn er verhalen die je moeder je daarover heeft verteld?"

 

Cliënt: "Nou, ik weet dat mijn moeder bijna is overleden tijdens mijn geboorte. Ze heeft een zware bevalling gehad en het scheelde niet veel."

 

Therapeut: "Dat is een ingrijpende gebeurtenis. Zo’n geboortetrauma kan een grote impact hebben, zowel op je moeder als op jou als baby. Ook al kon je moeder daar niets aan doen, het kan toch invloed hebben gehad op de band tussen jullie."

 

Cliënt: "Hoe bedoel je dat precies?"

 

Therapeut: "Wanneer een moeder bijna overlijdt bij de geboorte, ontstaat er vaak een intense angst bij zowel de moeder als het kind. Dit kan een hechting vormen waarin de angst om elkaar te verliezen centraal staat. Het kan ervoor zorgen dat je, als kind, een diepe drang voelt om dicht bij je moeder te blijven, uit een soort onbewuste zorg of bescherming."

 

Cliënt: "Dat klinkt wel logisch... Het voelt soms alsof ik bang ben om haar kwijt te raken, en dat maakt het moeilijk om mijn eigen leven op te bouwen."

 

Therapeut: "Dat is begrijpelijk. Het klinkt alsof er een diepgewortelde angst aanwezig is die misschien zijn oorsprong vindt in dat moment rond je geboorte. Dit is iets wat niet zomaar verdwijnt, omdat het zo’n diep patroon is. Het is alsof jouw systeem nog steeds die veiligheid zoekt die het toen misschien miste."

 

Cliënt: "Ja, ik voel nu ook wel dat het misschien meer is dan ik dacht. Ik dacht altijd dat ik gewoon te veel om haar gaf, maar het is dus ingewikkelder."

 

Therapeut: "Precies. Het is heel normaal dat deze patronen onbewust doorgaan. We kunnen hier samen verder naar kijken en stap voor stap onderzoeken hoe je meer ruimte kunt creëren voor jezelf, zonder het gevoel te hebben dat je je moeder teleurstelt of kwijtraakt."

 

Cliënt: "Ja, dat zou ik wel willen. Het voelt alsof ik nu een beetje begrijp waarom ik vastloop."

 

Therapeut: "Mooi. We kunnen hier aan werken, zodat je leert om op een gezonde manier afstand te nemen en je eigen leven vorm te geven, terwijl je toch een goede band met je moeder behoudt."