Grenzen aangeven, verhaal van Elke (fictieve naam)

​​

Intake (in het kort)

​

Achtergrond:

Elke is de tweede in een tweeling, opgegroeid in een gezin met gescheiden ouders. Haar moeder had een zwangerschapsvergiftiging, wat leidde tot een vroeggeboorte en postnatale depressie. Dit kan van invloed zijn geweest op Elke’s hechting en zelfbeeld. Dit omdat de hechting met mama zeer moeilijk is.

 

Relatie met ouders:

Vader: Autoritair, vrijgevig, emotioneel gesloten. (leert haar grens veel te vroeg aan geven)

Moeder: Onzeker, depressief, vaak een laag zelfbeeld, maar met een groot hart. (Geeft haar grens niet op de juiste manier aan doet dit vanuit onzekerheid of niet.)

 

Aanleiding en hulpvraag:

Ik ben gericht op de noden van de buitenwereld waardoor ik mijn eigen gevoel langs de kan schuif en daardoor niet op tijd mijn grens kan aangeven

 

Concreet voorbeeld van haar klacht:

Tijdens de avondklok liet Elke een vriend bij haar slapen, hoewel ze dat eigenlijk niet wilde. Ze durfde hem niet weg te sturen en stelde haar grenzen niet. De vriend naderde haar, waarop ze verstijfde en niet in staat was te reageren met als gevolg, misbruik. De volgende dag voelde ze zich schuldig en verdrietig. Dit incident benadrukte hoe ze haar eigen wensen opzij zet om conflicten of confrontaties te vermijden.

 

​

Sessies (korte inhoud): 

​

Sessie 1: Overzicht en ego-versterking

Elke visualiseerde haar 'innerlijke huis' en vond in de ‘kamer van schuld’ een jong, eenzaam innerlijk kind. Door een veilige ruimte te creëren met symbolische kleuren, kon ze zich verbinden met dit kwetsbare deel van zichzelf en voelde ze meer balans.

 

Sessie 2: Zelfzorg versus zorgen voor anderen

De innerlijke criticus, overgenomen van haar moeder, kwam naar voren als beschermend maar beperkend. Elke leerde haar criticus een stap terug te laten doen, zodat ze zich kon verbinden met haar innerlijke kind. Ze werd gestimuleerd om kleine zelfzorgmomenten in te bouwen.

 

Sessie 3: De ideale ouder

Elke visualiseerde een ideale ouderfiguur die haar warmte en veiligheid bood. Dit hielp haar om zelfliefde en emotionele stabiliteit te ontwikkelen en haar innerlijke criticus rust te geven. Ze kreeg kleuren mee om haar zelfvertrouwen en rust te ondersteunen.

 

Sessie 4: Regressie en loslaten van oude patronen

Elke ging terug naar jeugdherinneringen waarin ze zich afgewezen voelde, zoals momenten met haar vader en een gebeurtenis in de tuin van haar stiefmoeder. Ze leerde emoties door te voelen en symbolische kleuren te gebruiken voor heling en zelfvertrouwen.

 

Sessie 5: Evaluatie en reflectie

Elke reflecteerde op haar verbeterde vermogen om keuzes te maken en grenzen te stellen. Hoewel rust vinden soms nog lastig is, voelt ze meer vrijheid om schuldgevoelens los te laten en kiest ze bewuster voor zichzelf.